امروز روز جهانی معلولین است . معلولیت پدیده ای است که جوامع مختلف با آن روبرو هستند .
سئوال این است که چگونه با این پدیده روبرو شویم ؟ نقش دولت و مردم در این رابطه چیست ؟
. و این احساس و اعتقاد را داشتم که وظیفه ای مضاعف در مقایسه با سایر شهروندان نسبت به این عزیزان بر عهده داریم . در تعامل با معلولین به این جمع بندی رسیدیم که بهترین شیوه برخورد با آنان تقویت حس اعتماد به نفس و ایجاد ظرفیت های لازم برای رشد و شکوفایی استعدادها و تواناییهای وجودی آنان است . معلولین دوست ندارند که ضعیف و ناتوان تلقی شوند. از نگاه ترحم آمیز لذت نمی برند. بلکه دلگیر و ناراحت هم می شوند. شبی در خیابان امام به خانه یکی از معلولین جسمی که قادر به حرکت زیادی نبود و تنها به صورت نشسته خود رابر زمین می کشید رفتم. از عظمت روحی ، خلاقیت ها و نوع نگاه او به مسائل معلولین و تحلیل بسیار زیبایی که ارائه داد بسیار لذت بردم . حدود ده نکته جالب و مهم برای توجه به معلولین مطرح کرد که فردای آنروز به صورت یادداشتی به مدیر کل بهزیستی جهت توجه ابلاغ نمودم . نکته ای که بیش از هرچیز جلب توجه می نمود ، تلاشهای ایشان برا ی غلبه بر مشکلات و محدودیت های خود بود . با ابزارهای ساده چهار چرخی ساخته بود که در اتاق جا به جا می شد. از اتاقش وصل به مغازه ای می شد که برای امرار معاش ساخته بود . شیر آب را در ارتفاع پایین در اتاق ساخته بود تا دستش به راحتی برسد ابزار ویژه ای برای نوشتن تعبیه کرده بود ، و چه کارهای زیبای دیگر که واقعا تحسین بر انگیز بود . دهها معلول دیگر را در استان دیدم که دارای ذوقها و ابتکارات مشابه بودند. پس نگاه خود را اصلاح کنیم ، با این عزیزان تعامل فعال داشته باشیم و عرصه کار ،تلاش و ابتکار را برایشان فراهم کنیم. و به طرق لازم و با نگاه توانمند سازی و خود اتکایی از آنان حمایت کنیم.